Według Biblii najważniejszą miarą dojrzałości mężczyzny jest jego postawa wobec kobiety. Mężczyzna dojrzały to ktoś, kto potrafi pokochać kobietę aż tak mocno i wiernie, że ona zechce związać się z nim na zawsze i że zapragnie mieć z nim potomstwo (por. Rdz 1, 28

Ważnym sprawdzianem dojrzałości mężczyzny jest jego autonomia w odniesieniu do swoich rodziców, których kocha, a których mimo to potrafi opuścić po to, by założyć własną rodzinę. Odtąd najbardziej na świecie będzie się troszczył o swą żonę i dzieci.

Dojrzały mężczyzna nie ma wątpliwości co do tego, którą kobietę pokochał najbardziej i na zawsze. Mężczyzna niedojrzały nie jest pewny tego, czy potrafi pokochać wiernie i na zawsze. Z kolei mężczyzna przewrotny nie ma zamiaru kochać, lecz chce się posługiwać kobietami po to, by wygodnie żyć lub by zaspokoić swoje popędy.

​

Chrystus: wzór bycia mężczyzną

Przyjmując ludzką naturę, Syn Boży stał się mężczyzną i odtąd jego postawa jest wzorem dla mężczyzn wszystkich czasów. Chrystus był jednocześnie dobry i mądry, stanowczy i czuły, wrażliwy i wytrwały. Spotykanych ludzi kochał bezwarunkowo, ale wobec nikogo nie był naiwny. Wspierał szlachetnych, bronił pokrzywdzonych, upominał błądzących, przerażał faryzeuszy. Był najbardziej stanowczym w historii przyjacielem i obrońcą kobiet. Tym kobietom, które bardzo Go pokochały, pozwalał na taką bliskość i czułość, że gorszyło to mężczyzn, którzy kochali mało, albo którzy nie kochali wcale (por. Łk 7, 36-50). Jezus nie pozwalał krzywdzić kobiet nawet wzrokiem, a tym bardziej nie pozwalał na porzucenie żony pod jakimkolwiek pozorem (por. Mk 5, 32). Mężczyzna na wzór Jezusa wie, że jeśli ma inne powołanie niż małżeńskie, to do szczęścia wystarczy mu miłość bez seksualności, ale seksualność bez miłości nigdy nie przyniesie mu radości. Przeciwnie, stanie się powodem do krzywdy, rozczarowania i grzechu.

Dojrzały mężczyzna — na wzór Jezusa — to ktoś mądry i bogaty w uczucia, a jednocześnie zdolny do tego, by kochać zawsze, w każdej sytuacji i za każdą cenę. To ktoś, kto jest nieugięty w trosce o swoich bliskich i kto ma synowską więź z Ojcem, który jest w niebie. To także ktoś, kto z szacunkiem odnosi się do własnych rodziców, nawet jeśli przeżywają oni kryzys. Podobnie jak Jezus, potrafi kochać i mówić o miłości. Potrafi wyrażać swoją miłość do bliskich w sposób widzialny: poprzez fizyczną obecność, ofiarną pracowitość i czystą czułość. Nikogo nie krzywdzi, ale też nie pozwala skrzywdzić siebie.

​

Kobieta pierwszą wychowawczynią mężczyzny

Zdarza się, że komuś z mężczyzn brakowało w dzieciństwie dobrej obecności i troski ze strony ojca, ale - poza skrajnymi przypadkami - matka jest przy swoim synu od początku: od jego poczęcia poprzez fazę rozwoju prenatalnego, poród, dzieciństwo i okres dorastania. W dużym stopniu to właśnie od kobiet, najpierw od matki, a później także od siostry, żony czy córki, zależy, w jaki sposób mężczyzna odnosi się do osób drugiej płci i na ile staje się podobnym do Jezusa. Niestety, niektóre kobiety - zwłaszcza niektóre matki i żony - rozpieszczają mężczyzn i tolerują u nich te zachowania, które oddalają mężczyzn od dojrzałości i od radości życia.

Szczególnie silny wpływ na dorastającego mężczyznę ma szansę wywierać ta kobieta, w której on się zakochuje i z którą pragnie się kiedyś pobrać. Warunkiem tego pozytywnego wpływu jest jej dojrzałość i emocjonalna niezależność. Problemy zaczynają się, gdy kobieta kieruje się emocjami i jest mało krytyczna, gdy idzie o postawy mężczyzny wobec innych ludzi, gdyż myśli, że liczy się tylko jego postawa wobec niej samej. Największym błędem jest przekonanie kobiet, że mężczyzna zmieni się na lepsze po ślubie.

Matka może nauczyć syna wrażliwości sumienia, dobrych manier, solidności i pracowitości. Może wyjaśnić zasady miłości i stać się dla syna wzorem w tym względzie. Zwykle jednak dopiero kontakt z ojcem i jego stanowczość w dobru daje synowi poczucie pewności siebie. Ojciec uczy syna kochać najbardziej przez to, że czule i nieodwołalnie kocha swą żonę.

​

Brak ojca, jego nieobecność, a także zła obecność, stają się źródłem bolesnego cierpienia dla syna i sprawiają, że nie wierzy on w to, iż potrafi być dojrzalszy od swojego ojca i że nauczy się dojrzale kochać. W konsekwencji dorastający czy dorosły już mężczyzna zaczyna krzywdzić kobiety albo się od nich izoluje.

Najłatwiej uczy się miłości mężczyzna, który ma dobrą więź z ojcem, który z szacunkiem i miłością odnosi się do swej żony i matki. Jezus miał szlachetnego i świętego opiekuna w osobie św. Józefa. Miał też niezwykle silną i serdeczną więź z Ojcem w niebie, z którym rozmawiał całymi nocami i któremu ufał nade wszystko, nawet w obliczu śmierci: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego!” (por. Łk 23, 46).

​

​